23 Nisan 2020 Perşembe

Ç O Ç U K L A R I M I Z L A B Ü Y Ü 23 N İ S A N


OKURKEN DİNLE

20 Nisan sabahı..
Herkesler uyuyorken kalktım...
Mutfakta geceden kalan bulaşıkları yıkamaktayım.
Kırmızı eteğin,kırmızı tişortünle mutfağın kapısından 'Anne' diye gülümsedin çiçeğim..
Belli ki 23 Nisan'dı bugün senin için.

Sonra biraz mahcup,
Boynun öne düştü...
Ben mi utandırmıştım seni kırmızı çiçeğim.

Krapon kağıtlarıyla süsler yapmaya çalıştık...
Kestik,yapıştırdık..
Şarkılar söyledik..
Evimizde..
Balkonumuzda...
Penceremiz önünde.
Gece yatmadan masallar yerine okudum İpekciğimle sana "Büyük Atatürk'ten Küçük Öyküler"kitabından sayfa sayfa...
Anne bir daha oku,son anne diye diye sayfalarca okudum okudum...
Bazen 'Ama neden ayrıldılar Latife'yle' diye hüzüngülendin kırmızı çiçeğim.
Kiminde Adalet Ağaoglu'nun lokantada yemek yemesinden rahatsız olan vekillere  Atatürk'ün verdiği dersi 'Bak anne nasıl bir insan,nasıl bir insan anne...diye gururlanarak anlatmaya çabaladığını  ben gördüm fener ışığının altında.
Atının ruama yakalandığını ve onu son kez okşadığı eldivenlerini istediğini
okurken benim sesimin titreyip gözyaşlarıma hakim olamadığım o anda biliyordum senin de Atatürk gibi ağladığını kırmızı çiçeğim...
"Hendese'yi geometriye gerçekten Atatürk mü dönüştürdü anne", "Kitaplar da mi yazdı anne ? "
"Köpeği Fox'u bir kere daha okur musun anne ? "

"Neler yapmış değil mi?
Onu çok seviyorum anne..."

Biliyorum kırmızı çiçeğim.
Kitap kapağından baka baka çizdiğin resimlerinden biliyorum.
Bir kağıda önlü arkalı çizip boyadığın bayraklarından biliyorum kırmızı çiçeğim.


Nice 100 yıllara 23 Nisan...
Çocuklarımızla büyü...
 

1 yorum: